Kołnierze pooperacyjne zakłada się zwierzętom po różnego rodzaju zabiegach chirurgicznych, a także wtedy, gdy z innych powodów chcemy utrudnić im dostęp do określonych partii ciała. Kołnierze utrudniają zwierzakowi wylizywanie ran, wygryzanie szwów, a także drapanie chorobowo zmienionych miejsc zlokalizowanych w obrębie głowy. Podpowiadamy, czym się kierować przy wyborze kołnierza pozabiegowego.
Rodzaje kołnierzy pooperacyjnych
Najbardziej popularnym, choć wcale nie najlepszym rozwiązaniem są klasyczne kołnierze plastikowe tzw. abażury lub klosze. Kołnierz typu „klosz” dobrze chroni całe ciało zwierzęcia, jest jednak dla czworonożnego pacjenta bardzo uciążliwy w noszeniu. Sztywny plastikowy kołnierz utrudnia zwierzęciu jedzenie, picie i odpoczynek, a podczas ruchu zahacza o sprzęty, co powoduje hałas i fizyczny dyskomfort. Wszystko to dodatkowo stresuje i tak już chorego czworonoga.
Na szczęście w ostatnich latach pojawiło się wiele alternatywnych dla klosza rozwiązań, w tym przyjazne zwierzętom miękkie kołnierze pozabiegowe. Jednym z takich rozwiązań są tzw. „oponki” – kołnierze podobne do tych, których używamy chcąc odbyć drzemkę w samolocie. Kołnierz typu oponka może występować w wersji wypełnionej włóknem silikonowo-poliestrowym lub jako lekki kołnierz pompowany powietrzem. W obu wypadkach zwierzę zachowuje pełną widoczność, a jednocześnie ma utrudniony dostęp do chorych miejsc. Miękki kołnierz wypełniony włóknem jest dość masywny, nadaje się raczej dla większych, silnych psów, mogących poradzić sobie z dodatkowym ciężarem. Ma natomiast dość duży zakres ochrony i jest praktycznie niezniszczalny, bo nawet w przypadku rozdarcia da się go łatwo naprawić. Z tego powodu takie kołnierze dobrze sprawdzają się w przypadku psów samodzielnie poruszających się po terenie wokół domu, a także w schroniskach, gdzie jeden kołnierz musi służyć kolejno wielu psom. Inną wersją kołnierzy w kształcie oponek są kołnierze dmuchane. W ich wnętrzu zamiast włókna znajduje się pompowana dętka. Jest to najbardziej komfortowy rodzaj kołnierza. Dzięki temu dobrze sprawdza się u małych delikatnych psów, a także u kotów, będących z natury chimerycznymi pacjentami. Zakres ochrony oferowany przez dmuchany kołnierz zmniejsza się jednak wraz z wielkością zwierzęcia – u dużych psów kołnierz taki zabezpieczy zwykle tylko przednie łapy od barku do łokci oraz przednią cześć tułowia.
Kolejny model miękkiego kołnierza to kołnierz z tkaniny na fiszbinach. Ma on kształt tradycyjnego klosza, jest jednak bardzo lekki, w przeciwieństwie do plastikowego nie uderza o przedmioty, nie robi hałasu i miękko układa się wokół głowy gdy zwierzę chce odpocząć. Szczególnym przypadkiem kołnierza z tkaniny jest kołnierz okulistyczny, wyposażony w specjalny stelaż, trzymający sztywno kołnierz wokół głowy i uniemożliwiający zwierzęciu dotykania pyskiem i oczami otoczenia.
Od niedawna na polskim rynku dostępne są kołnierze pooperacyjne w kształcie dysku. Są one wykonane z pianki obszytej grubym poliestrowym materiałem i mają kształt koła. Kołnierz dysk to jedyny (obok niewygodnego klosza) model kołnierza będący w stanie ochronić całe ciało dużego psa, z ogonem włącznie. Gąbkowy dysk jest elastyczny, więc pomimo dużej średnicy koła otaczającego głowę zwierzę nie blokuje się w wąskich przejściach oraz może wygodnie odpoczywać.
Jak dobrać odpowiedni kołnierz ochronny?
Kołnierz pooperacyjny dla psa powinien dobrze zabezpieczać ranę i utrudniać mu dostęp do niej łapami, jeśli uraz zlokalizowany jest na głowie, lub pyskiem, jeśli chore miejsce znajduje się w pozostałych partiach ciała. Rozmiar kołnierza dobieramy na podstawie obwodu szyi czworonoga. Obwód mierzymy bez dodawania luzu, swobodnie przykładając centymetr do szyi zwierzęcia. Po założeniu kołnierz powinien być na tyle luźny, by zwierzę mogło swobodnie połykać pokarm, a jednocześnie tak dopasowany, by nie przechodził przez głowę. Drugą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę przy wyborze kołnierza, jest budowa ciała psa, w szczególności długość szyi i pyska. Jeśli szyja i pysk są długie, a zwierzę sprawne i giętkie, trzeba zwykle dobrać kołnierz o rozmiarze większym niż wynikający z tabeli w opisie produktu. Najlepiej sprawdzą się tu kołnierz pozabiegowy z tkaniny na fiszbinach i kołnierz w kształcie dysku. Z kolei u psów z bardzo krótką szyją (np. buldogi) najlepszy będzie zwykle dmuchany kołnierz oponka, chroniący w tym przypadku całe ciało, nawet jeśli pies waży kilkanaście kg. Przy wyborze modelu kołnierza zawsze trzeba brać pod uwagę lokalizację urazu. Najtrudniej zabezpieczyć okolice tylnych łap zwierzęcia, zwłaszcza palców. Tu zamiast kołnierza zastosować można osłonę biodra i uda oraz oddychające buty z softshellu.
